مقایسه تطبیقی شاخص‌های زمینه‌ای و فرهنگی در ایران و ژاپن با تأکید بر تأثیر آن در کیفیت آموزش عالی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

2 دانشجوی دکتری، ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال، خلخال، ایران

3 دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

این پژوهش با هدف مقایسه تطبیقی شاخص‌های زمینه‌ای و فرهنگی ایران به‌عنوان شاخص‌های کیفیت آموزش عالی با کشور ژاپن اجرا شده است. روش تحقیق به علت بررسی اسناد به‌صورت کتابخانه‌ای است. برای مقایسه و تطبیق با یکی از کشورهای آسیایی، کشور ژاپن به علت مساحت و جمعیت تقریباً برابر و مساوی بودن برخی شاخص‌های فرهنگی با کشور ایران انتخاب شده است. در این پژوهش با فرض مؤثر بودن شاخص‌های زمینه‌ای و شاخص‌های فرهنگی هافستید بر ارزیابی کیفیت آموزش عالی این شاخص‌ها مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از نظر شاخص‌های فرهنگی، ایران با کشور ژاپن تقریباً برابر اما از نظر شاخص‌های زمینه‌ای به‌ویژه زمینه اقتصادی (دادن اعتبار به بخش خصوصی) و زمینه توسعه منابع انسانی، ایران رتبه خیلی پایینی دارد. با توجه به رتبه پایین توسعه منابع انسانی در کشور ایران به مسئولان نظام دانشگاهی و آموزش عالی پیشنهاد می‌شود که به این شاخص از کیفیت توجه ویژه کنند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparative Comparison of Cultural and Underlying Index in Iran and Japan, with an Emphasis on Its Impact on the Quality of Higher Education

نویسندگان [English]

  • Ali Khaleghkhah 1
  • Fardin Teimorzadeh 2
  • Habibeh Najafi 3
1
2
3
چکیده [English]

Context: This research has been conducted with the aim of comparative comparisons of Iran's underlying and cultural indicators as indicators of higher education quality with Japan. The method is library for reviewing documents. For comparison with one of the Asian countries, is selected Japan for having equal population and cultural indicators with Iran. In this study, assuming the effectiveness of them were examined underlying indexes and cultural indexes of Hofstede. The results showed that in terms of cultural, Iran and Japan are almost equal but terms of underlying, Iran has very low rank especially in the economic field (giving credit to the private sector) and the development of human resources. According to human resource development in the country's low ranking university system and higher education recommended to the authorities to pay special attention to the indices of quality.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Higher Education
  • Quality
  • Underlying Index
  • Cultural Index

مراجع

ابراهیم‌آبادی، حسین (1394). سازگاری نامعقول کمیت و کیفیت در نظام آموزش عالی و علوم انسانی ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
 
اسناد قانون اساسی (1390). تهران: مرکز مدارک علمی و انتشارات معاونت پشتیبانی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی.
بازرگان، عباس (1393). سخن نخست در مرکز ارزیابی کیفیت دانشگاه تهران، سومین خبرنامه مرکز ارزیابی کیفیت دانشگاه تهران، تهران: مرکز ارزیابی کیفیت دانشگاه تهران.
حسینی، معصومه؛ فراهانی، ابوالفضل و قره‌محمد، علی (1392). طراحی الگوی تضمین کیفیت آموزش تربیت بدنی در نظام آموزش از راه دور. پژوهش‌های کاربردی در مدیریت ورزشی، 2 (2)، 119-135.
خلیجی، محسن (1390). نگاهی به نظام آموزش عالی ایران، گذشته، حال و آینده. مجموعه مقالات نخستین سمینار آموزش عالی ایران. تهران: علامه طباطبایی.
دادرس، محمد (1395). کمیت و کیفیت در ارزیابی آموزشی، نگاهی به ارزیابی درونی، چهارمین همایش سالانه ارزیابی درونی.
دادرس، محمد؛ خوران، زهرا؛ یوسفی افراشته، مجید و فرجی ده‌سرخی، حاتم (1396). ارزیابی کیفیت خدمات دانشگاهی از منظر دانشجویان: مقایسه دانشکده‌های فنی و مهندسی یک دانشگاه جامع و یک دانشگاه صنعتی در تهران. فصلنامه آموزش مهندسی ایران، 19(7)، 129-149.
قورچیان، نادر قلی (1395). تحلیلی بر مکعب کیفیت در نظام آموزش عالی. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 7 (8)، 13 – 20.
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری (1394). برنامه‌ها و اقدامات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سال 1394. تهران: وزارت علوم تحقیقات و فناوری.
 هادی، رضا؛ رضاپور، یوسف و سلمانپور، صدیقه (1395). شاخص‌های سنجش کیفیت آموزش عالی بر اساس مدل کانو در دانشگاه ارومیه. نشریه علمی- پژوهشی آموزش و ارزشیابی، 9 (34)، 35- 50.
ACTA (2006). American Council of Trustees and Alumni (ACTA). Washington. DC.
AUCJ (2010). Principles of institutional quality assurance in Japan higher education. Toronto; Association of Universities and Colleges at Japan (AUCJ).
Brennan, J. & shah, T. (2010). Managing quality in higher education? An international perspective on institutional assessment and change. Buckingham: open University press.
Englhardt (2014). Services and benefits. European Network for Quality Assessment in higher Education.
Gardiner L. F. (2014). Redesigning Higher Education: Producing Dramatic Gains in Student Learning; ERIC Digests.
Hafstede, G. (2001). Information of quality and standards of teaching and learning: proposals for consultation. U.K: higher education.
Halicioglu, F. (2011). Modeling Life Expectancy in Turkey; Economic Modelling, 28 (5), 2075-2082.
JUAA (2005). Accreditation system. Tokyo: the japan university accreditation association (JUAA).
Khurshid, F. (2014). Factors affecting higher education students 'success. Asia Pacific Journal of Education Arts & Sciences, 5 (1), 39- 49.
Li, C. (2010). Accreditation and quality; assurance of higher education in Switzerland, Europe; center for socio-economic development.
NIAD – UE. (2005a). General principles of accreditation for universities. Japan: National Institution for Academic Degrees and University Evaluation. (NIAD - UE).
 NIAD – UE. (2005b). University evaluation standards. Japan.
UNDP (2010). Human development. Report 2001.oxford university press.
Unesco (2010). World data on education. Paris: UNESCO.
Voss, R.; Gruber, T. & Szmigin, I. (2007). Service quality in higher education: The role of student expectations. Journal of Business Research, 60 (5), 949-959.
Wikipedia (2013). The encyclopedia of Wikipedia. Wikimedia Foundation; Inc.
نامه آموزش عالی
دوره 12، شماره 46
مرداد 1398
صفحه 41-56

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار